Japończycy przodują jeśli chodzi o herbaty zielone. Co ciekawe, wszystkie ich odmiany pochodzą z jednego rodzaju krzewu herbacianego czyli Camellia sinensis. Różnice w smaku i właściwościach nie wynikają więc z różnych surowców, ale ze sposobu uprawy, a także ich późniejszej obróbki.
Japońska zielona herbata różni się od pozostałych już na pierwszy rzut oka. Chodzi tutaj mianowicie o miejsce uprawy. Na całym świecie krzewy herbaciane umiejscowione są na dużych wysokościach nad poziomem morza. Japończycy z kolei swoje plantacje lokują na niewielkich wysokościach lub w ogóle u stóp gór. Także podłoże wulkaniczne na swój wpływ na uprawy. Postępująca wszędzie automatyzacja sprawia, że większość liści zbierana jest mechanicznie, ale najwyższej jakości zielona herbata jest zbierana ręcznie. Odwieczna tradycja mówi, że należy zrywać jedynie trzy najwyższe liście, które dają najlepszej jakości napar.
Zbiory herbaty mają miejsce cztery razy do roku, począwszy od wczesnej wiosny, a na jesieni kończąc. Shincha czyli „nowa herbata” zbierana jest jednie przez kilka dni pierwszych zbiorów, najlepiej w dni słoneczne. Jeszcze tego samego dnia jest przetwarzana, aby zachować w największym stopniu świeżość i aromat. Ta herbata zielona stanowi symbol mistrzostwa i często jest niedoścignionym wzorem napoju najwyższej jakości.
Plantacje japońskie w zależności od rodzaju herbaty są zacieniane na kilka do kilkunastu dni przed zbiorami. Istnieją także odmiany jak herbata bancha czy sencha, które nie wymagają ograniczenia dostępu światła. Mniejsza jego ilość sprawia, że liście herbaciane stają się intensywnie zielone z powodu wzrostu produkcji chlorofilu. Funkcjonuje także klasyfikacja herbaty ze względu na jakość liści: składająca się z pączków herbacianych mecha, gałązek – kukicha czy w postaci pyłu herbacianego konacha.
Mnogość dostępnych herbat może przyprawiać o zawrót głowy, jednak koneserzy wiedzą, że dobrej klasy sklep z herbatami potrafi sprostać ich wymaganiom i dostarczyć każdy z tych rodzajów herbat.